سه شنبه ۲۳ دی ۹۹ ۱۲:۰۱ ۲۶ بازديد
امام باقر عليه السلام فرمود: پدرم، هيچ يك از نعمت هاي الهي را ياد نمي كرد، مگر آنكه سر به سجده مي نهاد. هيچ حادثه ناگواري از او رد نمي شد، جز آنكه سجده مي كرد.هيچ نيرنگ حيله گري از او دفع نمي گرديد، مگر آنكه سر به سجده مي نهاد. از هيچ نماز واجبي فراغت نمي يافت، مگر اينكه به سجود مي رفت.هرگز موفق به اصلاح و آشتي بين دو نفر نمي شد، جز آنكه سجده شكر به جاي مي آورد. بنابراين نشانه هاي سجود در تمام اندام سجده اش آشكار بود از اين رو ايشان را «سجاد» ناميدند